สัตตะ ๒ หมายถึง ก. ข้องอยู่, ติดอยู่, พัวพัน. น. สัตว์. (ป.).
ดู สัต ๒, สัต ๒, สัตตะ ๑.
ดู สัต ๒, สัต ๒, สัตตะ ๑.
น. ข้าวตู. (ป. สตฺตุ; ส. สกฺตุ).
[สัดถะ] (แบบ) น. คัมภีร์, ตํารา. (ป.; ส. ศาสฺตฺร).
(แบบ) น. เกวียน. (ป.; ส. สารฺถ).
(แบบ) น. อาวุธ, มีด, หอก. (ป.; ส. ศสฺตฺร).
[สัดถันดอน, สัดถันดะระกับ] น. ชื่อกัปหรือกัลป์หนึ่ง ซึ่งถือว่าคนเสื่อมจากศีลธรรมอย่างที่สุด มีการรบราฆ่าฟันกัน ไม่รู้จักญาติพี่น้องเช่น ห้าขวบมีฆราวาส ใจร้ายกาจโกลี กัลปนั้นมีนามกร ชื่อสัตถันดรพึงมี. (มาลัยคําหลวง). (ป. สตฺถ + อนฺตร).